Er wordt in de verschillende scholen van ons ondersteuningsnetwerk mooi werk geleverd door de samenwerking tussen scholen, ondersteuners, CLB en PBD. Graag delen wij twee succesverhalen ter inspiratie.
Een eerste ondersteuning start bij de leervraag van de leerkracht: Hoe kan ik ervoor zorgen dat x in positieve verbinding gaat met zijn klasgenoten?” Het doel was dat de leerling vragen als “mag ik meespelen?” en “wil je mijn vriendje zijn?” kon stellen op een sociaal aanvaardbare manier. De eerste vraag die gesteld werd, is “Wat is nu precies een sociaal aanvaardbare manier? Wat zien en horen we dan concreet bij de leerling(en)? Zo werd de ondersteuning van de leerling doorgetrokken naar klasniveau. De ondersteuning realiseerde zich via modeling door middel van een toneel in de klas. Tijdens structureel overleg brainstormden de school en ondersteuner over hoe ze dit doel op schoolniveau konden doortrekken. De ondersteuner sloot aan bij een werkgroep gedrag, en op een personeelsvergadering werden afspraken gemaakt rond het installeren van een vriendenbank en een herstelmuur. De leerkrachten werkten hierrond op klasniveau en stelden dit voor in alle klassen.
Bij een andere ondersteuning, tijdens de wiskundeles in 1B, zag de ondersteuner dat de leerling (en ook nog anderen) het moeilijk hadden met inhoudsmaten, lengtematen,… De ondersteuner stelde de leerkracht voor om hulpkaarten te maken. Zij gaf echter aan dat dit niet meer mocht in 1B, enkel in de lagere school. De ondersteuner legde haar uit dat dit wel mocht zolang je aangeeft op de toets welke hulpmiddelen gebruikt worden en op welke manier. De leerkracht was hierover verwonderd en ging het opzoeken. Nadien stond de leerkracht hier heel erg open om dit te introduceren in haar klas. Nadat de ondersteuner een voorbeeldhulpkaartje gemaakt had, maakte de leerkracht de volgende zelf. Ze stuurde deze naar de ondersteuner om te bekijken of het oké was. De ondersteuner kon dan nog wat aanpassingstips geven en zo kwamen ze samen tot een handig bruikbaar instrument.